By Emily W. King, Ph.D.
In tijdnood zitten, creëert angstige gevoelens voor ons allemaal. De ochtendspits of die deadline op het werk geeft de meesten van ons een stressreactie. Stel je nu voor dat je wordt gevraagd om deze dingen te doen voordat een timer afgaat en dat je niet de baas bent over wanneer het alarm afgaat.
Als kinderpsycholoog die met angstige kinderen werkt, ben ik getuige geweest van veel angstige reacties op timers. Ik heb kinderen hun handen over hun oren zien slaan bij het zien van een timer. Ik heb een hele reeks vragen gekregen over hoe lang we nog moeten spelen. Beide zijn indicatoren van hoge angst voor de grenzen van de tijd, naast de verrassende zintuiglijke ervaring van een alarm dat afgaat wanneer het plezier voorbij is.
Hoe angst leren stagneert
De reden dat we willen voorkomen dat we extra angst veroorzaken, is omdat wanneer we een grote angst ervaren, we de taak die voor ons ligt niet kunnen leren of voltooien. Onze amygdala (waar emotionele functies zich in de hersenen bevinden) kaapt letterlijk onze frontale kwab (waar de uitvoerende functies zich bevinden) en we verliezen het vermogen om te plannen wat de toekomst biedt, omdat onze hersenen op dat moment de enige taak zijn om ons te beschermen tegen gevaar.
Grote angst zorgt ervoor dat de meesten van ons vechten, vluchten of bevriezen, wat handig is als er een tijger op de vlucht is of ons huis in brand staat, maar soms kan de angst irrationeel hoog zijn en onze hersenen denken dat we in gevaar zijn wanneer ons lichaam eigenlijk veilig is en de taak die voor ons ligt vervelend is. Bij kinderen kan vechten, vluchten of bevriezen eruitzien als ruzie maken, zich verstoppen of de geest van een kind kan op hol slaan. Dus het toevoegen van de stress van getimed zijn bovenop een taak die moeilijk is, kan de zaken nog erger maken.
Waarom tijd voelen belangrijk is
Dus waarom timers gebruiken? Veel neurodivergente personen met de diagnose autisme of ADHD ervaren zwakheden in het uitvoerend functioneren en hebben moeite om tijd te voelen. We vertrouwen op onze executieve functies om een taak te plannen, te initiëren, op te volgen en te voltooien. Tijd voelen is de interne sensatie die we ervaren, bijvoorbeeld wanneer we nog een item op onze to-do-lijst hebben en we voorspellen dat we het er met succes in kunnen persen voordat we moeten vertrekken voor een afspraak. Wanneer een persoon moeite heeft om tijd te voelen, kunnen ze vaak niet het tijdsbestek voorspellen dat nodig is voor een activiteit, wat leidt tot problemen bij het oplossen van een benodigde strategie. We kunnen kinderen leren tijd te voelen door ze te laten zien hoe tijd eruit ziet. De Time Timer is mijn favoriete hulpmiddel om dit te doen, samen met de volgende strategieën om extra angst te minimaliseren.
Gebruik visueel in plaats van digitaal
Als een kind nog geen klok kan lezen, denken we vaak dat digitaal het beste is. Digitale klokken bieden echter geen ondersteuning voor het aanleren van het gevoel van tijd, omdat ze alleen getallen vertegenwoordigen die veranderen en geen visuele weergave van het verstrijken van de tijd. Wanneer een kind niet kan zien dat de tijdsduur korter wordt, schrikken ze vaak en zijn ze zelfs nog angstiger als de tijd om is.
Bouw vertrouwen op zonder alarm
Soms kijken kinderen meteen angstig als ik de Time Timer in mijn therapiespeelkamer introduceer. Dit is het moment waarop we gaan zitten om met de Time Timer te spelen en ik leg uit dat het geluid van mijn timer is uitgeschakeld en altijd zal worden uitgeschakeld. Soms duurt het een paar sessies om mij en dit nieuwe plan te vertrouwen, maar na verloop van tijd leren kinderen dat mijn timer stil is en we alleen de visuele beweging van de timer gebruiken om ons te helpen de tijd in de kamer bij te houden. Onthoud dat het tegenovergestelde van angst vertrouwen is, dus we moeten een kind vertrouwen geven door middel van een voorspelbare routine waarbij we de timer gebruiken op een manier die goed voelt.
Ondersteun overgangen met voorkeurstaken
De meesten van ons beginnen met het gebruik van timers door iets te zeggen als: “Als de timer afgaat, is het tijd om op te ruimen.” Echter, voor een angstig kind, hen eraan herinneren wanneer het plezier gedaan is en de minuten aftellen totdat we het plezier wegnemen, verhoogt de angst. Probeer dus in plaats daarvan een voorspelbare routine. In mijn therapiespeelkamer maken het kind en ik een visueel speelplan met foto’s of geschreven woorden om onderweg af te vinken. Voor degenen die sterke emoties ervaren bij het verlaten van de speelkamer, is de laatste taak iets dat de ouder en ik hebben bedacht om de overgang te ondersteunen. Ik zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Als het rood weggaat, is het tijd om mama’s autodeur open te maken” of “Als de timer op nul staat, is het tijd voor je favoriete snack in de auto.” Na een paar sessies van deze routine, neemt de angst van een kind meestal af omdat ze weten dat ze terug zullen komen om met mij te spelen en de overgang naar de auto hen afleidt van hun angst dat het spel voorbij is. De timer vraagt gewoon het volgende op het schema in plaats van een kind eraan te herinneren dat het plezier voorbij is.
Hoe leer je te wachten?
Wachten is een van de meest angstaanjagende situaties voor kinderen met zwakte voor uitvoerende taken die geen tijd kunnen voelen. Wanneer zijn ze aan de beurt? Wanneer zijn hun ouders beschikbaar? Wanneer zal de leraar een beroep op hen doen? Het kan voelen als een minuut of 200 uur! De truc hier is om de timer in te stellen voor wanneer de gewenste activiteit of persoon beschikbaar zal zijn en het kind je te laten halen wanneer het tijd is. Door de verstrijkende tijd bij te houden, wordt een kind afgeleid van het wachten en krijgt het een gevoel van controle en autonomie in het proces. Het gebruik van een visuele timer om te wachten zorgt ook voor een gevoel van opwinding wanneer de timer afloopt in plaats van teleurgesteld te zijn wanneer de timer klaar is. Houd er rekening mee dat om deze strategie te laten werken, we consequent moeten zijn tijdens het afwisselen met kinderen, zodat ze erop kunnen rekenen dat we er voor hen zijn.
Wanneer professionele hulp zoeken?
Zelfs met deze strategieën zullen sommige kinderen angst voor tijd blijven ervaren. Dit betekent waarschijnlijk dat ze misschien nog niet klaar zijn om te werken aan het concept van tijdsgevoel. Werk samen met de ergotherapeut, de geestelijke gezondheidszorg of de leraar van uw kind om een plan te bedenken dat hun emoties het beste ondersteunt in tijden van overgang, dat consistentie en vertrouwen opbouwt, die beide zullen helpen angst te verminderen.
Over de auteur, Emily W. King, Ph.D.
Ik ben een kinderpsycholoog en voormalig schoolpsycholoog, die de afgelopen 20 jaar heeft gewerkt met neurodivergente kinderen en tieners, samen met hun families en leraren in scholen en privépraktijken. In mijn therapiepraktijk ben ik gespecialiseerd in het verstrekken van DIR/Floortime en Cognitieve Gedragstherapie voor neurodivergente kinderen. De kinderen met wie ik in de loop der jaren heb gewerkt, hebben me zoveel geleerd, en hun ouders en leraren ook. Ik heb mijn online bronnen gemaakt om gezinnen en opvoeders buiten mijn psychologiepraktijk te bereiken. Mijn doel is om ouders en leerkrachten te helpen alle aanbevelingen door te nemen in een poging om de balans te vinden tussen het ondersteunen van een kind bij het leren van nieuwe vaardigheden en het creëren van de ruimte die hen gereguleerd en verbonden houdt. Lees hier meer over mij: : https://www.parentingonyourownpath.com.