Waarom het Schade kan Aanrichten om ‘Groei’ toe te Schrijven aan een Autistisch Persoon
“Ze groeien er wel overheen.”
Steek uw hand op als u deze uitspraak ooit gehoord hebt! Ik heb deze zin vaak gehoord toen mijn zoon jonger was. Als ouder waardeer ik oprecht uw betrokkenheid bij onze reis, maar juist deze uitspraak is voor ons – en zeker voor ons kind – niet helpend. Sterker nog, het kan behoorlijk schadelijk zijn, omdat het een oordeel lijkt over hun ontwikkelingsvoortgang of het vermeende gebrek daaraan. Bovendien klinkt het vaak sympathiek of juist wat wegwuivend – beide zijn niet helpend.
Autisme is een ontwikkelingsstoornis die naar schatting bij 1 op de 100 mensen in Nederland voorkomt. Het daadwerkelijke aantal kan hoger liggen, omdat niet iedereen een diagnose krijgt – vooral bij vrouwen en meisjes wordt autisme soms pas laat of niet herkend. Autisme is geen “geneesbare” aandoening. Het is een spectrumstoornis die, zoals u waarschijnlijk al weet, bij ieder individu op een andere manier tot uiting komt. Elk individu ontwikkelt zich op zijn of haar eigen tempo en kan daarnaast te maken hebben met andere bijkomende diagnoses (comorbiditeiten) die invloed hebben op die ontwikkeling. Bij sommige mensen met autisme is er zelfs sprake van regressie op ontwikkelingsgebieden. Juist in die gevallen kan de uitspraak “ze groeien er wel overheen” extra ontmoedigend zijn – voor zowel ouders als het kind zelf.
Als u niet zeker weet hoe iemand zich ontwikkelt of wat hun pad is, is het altijd beter om te vragen dan om aan te nemen.
Here are some thoughtful ways that you can approach a parent of a child with Autism:
“Ik wil graag een luisterend oor voor u zijn…”
“Is er een manier waarop ik u beter kan ondersteunen?”
“Zou u me wat meer willen vertellen over autisme?”
“Hoe kan ik het beste communiceren met uw kind?”
Het is een hardnekkig misverstand dat iemand met autisme geen emoties zou kunnen verwerken, niet bij een gesprek betrokken kan zijn of geen gezonde relaties kan aangaan. Dat geldt zeker niet voor iedereen met autisme. Geef een kind of volwassene met autisme gerust een compliment, net zoals u dat bij ieder ander zou doen. Denk bijvoorbeeld aan het benoemen van een mooie tekening waar ze hard aan hebben gewerkt, opmerken dat ze heel geduldig in de rij hebben gewacht, of zeggen dat u ook zo dol bent op vanille-ijs – net als zij.
Tot slot: steun ook de ouder die mogelijk even ademruimte nodig heeft. Bied aan om op te passen, geef ze een momentje rust, verdiep u in de diagnose, en vraag hoe u een omgeving kunt aanpassen om hun kind zo goed mogelijk te ondersteunen. En als u merkt dat de ouder of verzorger het even moeilijk heeft, herinner hen er dan aan dat ze het goed doen. Vier samen de kleine overwinningen – die maken vaak het grootste verschil.
Over de Gastblogger:
Hallo daar! Mijn vrienden noemen me Sam. Ik ben een gezinsfotograaf aan de Crystal Coast in North Carolina, gespecialiseerd in het ondersteunen van onze neurodiverse en anders begaafde gemeenschap. Ik ben moeder van twee neurodivergente kinderen en heb inmiddels 12 jaar ervaring in het navigeren van de reis met autisme. Ik heb een masterdiploma en aanvullende certificeringen op het gebied van ASS (autismespectrumstoornis) en gedragswetenschappen, en heb eerder in professionele leiderschapsrollen gewerkt waar ik programma’s en ondersteuning heb ontwikkeld voor mensen met ASS/IDD (intellectuele en ontwikkelingsstoornissen).
Daarnaast ben ik actief als pleitbezorger in verschillende vrijwilligersrollen en commissies. Bovendien ben ik vicevoorzitter van de lokale Seaside Arts Council, zet ik me in als bron van informatie voor ons kleine kuststadje en geniet ik van het buitenleven met mijn gezin.
—–
Bezoek Sam’s website HIER. Volg haar ook op Instagram en Facebook!